Thema avond over eenzaamheid met staatsecretaris Maarten van Ooijen
Woensdag 1 februari vond de thema-avond over eenzaamheid bij het Leger des Heils. Er was een mooie opkomst van een kleine 60 mensen. De politiek was aanwezig in de personen Annet Ploeg (raadslid Zeist) en Henriëtte Rikkoert (Statenlid provincie Utrecht) en het kabinet in Maarten van Ooijen (Staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport).
Er waren ook verschillende maatschappelijke organisaties aanwezig. Onder andere de volgende organisaties waren er: HipHelpt, Kerk en samenleving Zeist, Algemene Seniorenvereniging Zeist, Schuldhulpmaatje en de Kringloop. We werden verwelkomd door het Leger des Heils. Zij liet zien dat eenzaamheid ernstige gevolgen kan hebben. Een bezoeker van het Leger des Heils vertelde haar namelijk euthanasie te hebben overwogen wegens haar eenzame bestaan. Dit is geen opzichzelfstaand verhaal kwamen we tijdens de avond achter.
Alle aanwezigen kregen een groen en rood papiertje van Johan. Het groene blaadje betekende eens en het rode blaadje betekende oneens. Enkele interessante resultaten waren de volgende. Een enkeling was het oneens met de stelling: ´Sociale media versterken eenzaamheid´. Noot hierbij moet wel zijn dat de aanwezigen zich overwegend in de tweede helft van hun leven bevonden. De meeste mensen waren het ook eens met de stelling: ‘Als je eenzaam bent, moet je er zelf iets aan doen’. En iedereenwas het oneens met de stelling: ‘Eenzaamheid is niet op te lossen zonder overheidsingrijpen.’ Mensen waren verdeeld over de persoonlijke stellingen ´Ik voel mij wel eens eenzaam´ en ´als ik eenzaam was, zou ik daar niet over praten´.
Henriette Verkoert (kandidaat voor de provincie ChristenUnie) vertelde dat de manier waarop je mobiliteit inricht invloed heeft op de mate van eenzaamheid. Mensen die minder mobiel en minder te besteden hebben kunnen niet zomaar het Openbaar Vervoer nemen. Dit staat op de agenda: zo loopt er een Maas-pilot. Het gesprek kwam op gang door de vraag hoe eenzaamheid toeneemt. Volgens gespreksleider Niels Mertens zijn we de verbinding met elkaar verloren. Cor Nieuwenhuizen zag in de praktijk dat jongeren de zingeving verloren. Eenzaamheid is een lastig probleem om te tackelen.
Staatssecretaris Maarten van Ooijen vertelde over een gast bij het Buurthuis die vertelde: ‘Ik ben eenzaam, wat moet ik doen?’ Hij stond met een mond vol tanden. Maar dat is deel van het probleem. Mensen durven het vaak niet uit te spreken. Er ligt een taboe op het thema. Wie gaat er naar een avond als er staat: ‘Ben je eenzaam, kom dan naar onze avond’. Dan moet je eerst jezelf de sticker geven dat je eenzaam bent. De vraag werd vanuit dezaal geste ld: is het benoemen van het probleem niet ook het veroorzaken van het probleem? Staatssecretaris: we moeten af van het oordeel hebben. We moeten mensen op een positieve manier erbij betrekken bijvoorbeeld door eetgroepen.
De vraag werd gesteld: wat is de visie van de ChristenUnie hoe omgegaan moet worden met eenzaamheid. Maarten van Ooijen legde uit dat ChristenUnie-politici handelen vanuit de gedachte dat we omzien naar elkaar. Zo kookt hij in een inloophuis in Utrecht Lombok. De ene buurvrouw neemt de andere buurvouw mee. Rechts wil dat de overheid niets doet om eenzaamheid te bestrijden en links wil dat de overheid alles doet. Hij vertelde hoe dit met name op de proppen kwam tijdens de coalitievormingsgesprekken. De ChristenUnie biedt de middenweg. De politiek kan ietsbetekenen. Op sommige onderwerpen kan de ChristenUnie zich minder profileren maar op het gebied van eenzaamheid is de ChristenUnie “Onbeschaamd christelijk”. De overheid moet faciliterend zijn, vulde Annet Ploeg aan. Annet vertelde ons dat de gemeente Zeist eenzaamheid ook op het vizier heeft. Een tijdje geleden zijn er ouderenbezoeken geweest vanuit de gemeente. Daarnaast wordt de aanpak verbreed naar jongeren en mensen met een beperking. Ook is Meander Omnium actief in het aanpakken van dit probleem.
Een van de laatste vragen is: wat ligt er onder de eenzaamheid? Zijn we allemaal niet bezig met symptoombestrijding? Missen we het bezielend verband? Zijn we allemaal nog bezig op ons eigen eilandje en kijken we niet meer naar de andere eilandjes? Deze grote vraag kon deze avond niet meer beantwoord worden en moet op een ander moment beantwoord worden.
Achteraf vertelde iemand mij dat de avond veel te kort duurde. En dat vat de aanpak van eenzaamheid misschien ook wel samen. Het is een veelkoppig monster met ernstige gevolgen en gaat de pet van de politiek te boven maar door elkaar in gesprek kunnen we dat monster te lijf gaan. Als politiek partij hopen we dat de aanpak van eenzaamheid een prominentere plek krijgt in beleid en wetgeving van alle beleidsterreinen. We hopen dat deze avond er een kleine bijdrage aan te hebben gedaan!
