Even voorstellen: wie ben je en waar kom je vandaan?
“Mijn naam is Niels Mertens, ik ben 35 jaar en ik ben getrouwd met Ilse. Samen hebben we drie kinderen. We wonen nu in Huis Ter Heide, op het terrein van een verstandelijk gehandicapten instelling. Dat zegt ook iets over ons, want we vinden het heel belangrijk om mee te doen in de samenleving. Voor onze kinderen vonden we het ook goed om laten zien en ervaren dat een makkelijk leven niet aan iedereen gegeven is. Er kan dan wel iets mis zijn met iemand, maar het blijft gewoon een mens. Daarom wonen wij daar. We doen daar ook vrijwilligerswerk, dus we brengen ze bijvoorbeeld naar de kerk en maken praatjes met de bewoners. Zo zijn onze kinderen meer in contact met mensen die anders zijn dan de meeste. Een soort van omgekeerde integratie. Wij zijn ook erg sportief. We houden van mountainbiken, fietsen, hardlopen en dergelijke, vooral om dat samen met anderen te doen.” En in het mooie Zeist kunnen we al onze sporten beoefenen naar hartenlust.

Waarom wilde je voor CU in het bestuur?
Als ik kijk naar mijn werkende leven kies ik  vaak voor een werksoort die politiek gevoelig is en waar je echt impact kunt maken met elkaar. Ik ben dus heel blij dat ik voor de jeugdbescherming en jeugdreclassering werk. Wekelijks merk ik dat we tegen problemen aanlopen en voel me gedreven om samen te kijken wat wel werkt. Binnen het bestuur van CU wil ik me richten op een stabiele en moderne partij die hier lokaal zijn taak oppakt als het gaat om de zorg voor onze gemeente zowel in duurzaamheid en zorgzaamheid. Vanuit mijn geloof voel ik de drang om zorg te dragen voor de schepping. 

 Wat is je levensmotto?
 ‘Sta open voor succesvol falen’. “Dat heb ik veel gezien in mijn werk bij het Leger des Heils. Als het een keer misgaat, reflecteer dan waar het mis ging en wat er gebeurde, zodat je die fout niet nogmaals maakt. Je staat dus echt stil bij jezelf. Dat helpt je echt om in contact te staan met wat er gebeurd is en dat je de bijbehorende emoties kunt omzetten in positiviteit. Dan heb je succesvol gefaald. Dat gun ik mensen heel erg.” Wat ik nu zie is dat er te snel iemand wordt zwart gemaakt en onderuit gehaald waardoor er alleen maar verliezers zijn in mijn ogen.

Hoe ziet jouw ultieme vakantieland eruit?
“Eigenlijk heb ik dat niet. Ik houdt heel erg van de ontmoetingen met mensen. Ik vind het leuk om gesprekken aan te gaan met mensen vanuit een totaal andere cultuur. Ook binnen ons eigen land. Gewoon vragen stellen zoals ‘Hoe kijk jij naar de wereld? En dergelijke vragen. Ik wil hun verhaal horen en de dingen in perspectief plaatsen. Daarom vind ik elk land een interessant vakantieland, omdat je overal die ontmoetingen kunt hebben. Het gaat me dus vooral om de verschillende culturen.”

Als je een tijdmachine had, naar welk tijdperk zou je dan gaan?
“Dan zou ik naar de toekomst gaan. Ongeveer naar 2080. Dan zou ik beelden maken om te kijken hoe het is geworden en dat dan weer terugbrengen. Ik zou dan willen kijken naar wat onze daden later voor effect gaan hebben op de volgende generaties. Wat hebben wij nou gedaan en hebben onze kinderen er profijt van? Die vraag zou ik mezelf stellen.”  

Maak de zin af: ‘Als je me echt zou kennen, zou je weten dat…’
“Ik vroeger ambitie had om cabaretier te worden. Ik heb zelfs nog even op de toneelschool gezeten, maar dat ging mis vanwege privé omstandigheden. Uiteindelijk ben ik bij een agogische opleiding gekomen en verder gegaan in de bedrijfskunde. Maar ik vind theater en toneel en dergelijke nog steeds erg leuk.”  In vergaderingen mag ik graag een grapje plaatsen om de luchtigheid niet te vergeten.